آدم استرس زده این دوره زمونه، فقیر ساعتهای خلوت و آرامشه. جاذبه زندگی برنامه ریزی شده و منظم چیزی کوچکی نیست تا بشه از اون به این راحتی گذشت مگر برای کسب آرامشی بالاتر….
توی زندگی ماها و شاید خیلی های دیگه یه روزهائی بوده و یا هست که آدم دوست داره آواره زندگی کنه. جائی که آرامش ظاهری روزانه اش تقریباً دیده نمیشه. یه جائی که نه خوابت، نه خوراکت، نه استراحت و بستر گرم و نه برنامه های بایدی روزانه ات قراره بهم بخوره.
سکوت و خلوت و لباس راحت و خیلی چیزهای دیگه اونجا مسخره است.
آره اونجا یه چیزی داره که میشه اسمش گذاشت لذت آوارگی. بیتوته کردن توی فضائی که هزار هزار بار از رفاه مسخره زندگی خصوصی شیرین تره.
شبهای بیتوته یادش بخیر ….
۱ نظر:
خانوم ها بالا به خدا نزدیکترند
ارسال یک نظر