شش جهت عالم همه اکرام اوست
هر طرف که بنگری اعلام اوست
مالک‌الملک است هر کش سر نهد
بی‌جهان خاک، صد ملکش دهد
همه ما تو جریان زندگی، خیلی وقت‌ها فراموش می‌کنیم که مالک حقیقی فقط خداست
و خودِ ما هم جزء ملک خداییم!
اگه تو این هفته با توجه به این آیه، این نوع نگاه رو تمرین کردید، حتماً از اثرات اون برای ما هم بگید!
(آیه 189، سوره آل‌عمران)
۱ نظر:
بچه که بودیم وقتی سر چیزی دعوامون می شد.میگفتیم :مال تو که نیست!مال خداست! و با همین استدلال تو عالم بچگی کم می اوردیم و دعوا تموم میشد!
میگم کاش بچه می موندیم انگار بزرگتر بودیم و عاقل تر!اون موقع ها بیشتر اولوالالباب بودیم! اما الان سر همه چی ناراحت میشیم چون یادمون رفته مالک خداست! جدل داریم چون یادمون رفته اون کسی که داریم باهاش جدل می کنیم مال خداست و باید باهاش با ادب و احترام رفتار کنیم.
مثلا ماها مگه ماشین یه نفررو دوست نداریم!هیچ کی روش خط نمی اندازه چون میگیم مال فلانیه ها! حالا چرا رو دل بنده های خدا هی خط می ندازیم؟آخه یادمون رفته :این دل این آدم مال خداست ها!!
گاهی حسرت این و اون و این چیز و اون دارایی و اون خونه رو می خوریم و یادمون میره :بابا صاحب این خونه خداست! صاحب این ثروت خداست! از اون باید خواست نه از بنده هایی که خودشون صاحب و مالک چیزی نیستند.برای بدست آوردن همه چی باید به خدا تکیه کنیم نه به خودمون نه به کارمون نه به رییس اداره مون نه به شانس و اقبالمون نه به خانواده وژدر و مادرمون
از خدا بخوایم که دارای حقیقی و مطلقه! اگه ظرفیت داشتیم بهمون میده!
البته این منافاتی با کار و تلاش نداره ها! همون تلاش هم خواست خداست. راهیه که خود خدا برای رسیدن به آرزوها معین کرده ولی تو همون تلاش هم باید حواسمون باشه که فقط خداست که منشا اثره نه من و تلاشم!
البت خودتون استادین
من فقط برا این که حرفی برا گفتن داشته باشم اینا رو گفتم!
ارسال یک نظر