دعای روز هجدهم ماه مبارک رمضان
«اللَّهُمَّ نَبِّهْنِي فِيهِ لِبَرَكَاتِ أسحَارِهِ وَ نَوِّر فِيهِ قَلبِي بِضِيَاءِ أنوَارِهِ وَ خُذْ بِكُلِّ أعضَائِي إلَى اتِّبَاعِ آثَارِهِ بِنُورِكَ يَا مُنَوِّرَ قُلُوبِ الْعَارِفِينَ»
«اللَّهُمَّ نَبِّهْنِي فِيهِ لِبَرَكَاتِ أسْحَارِهِ»:
خدایا مرا برای برکات اسحار این ماه بیدار کن.
هر کسی به اندازة بیداری‌اش می‌گیرد. بیداری یعنی چه؟ اگر بيداري نباشد و غفلت باشد، انسان در مسجد کنار امیرالمؤمنین(ع) هم نشسته باشد، دور است. چون حضور بدن که شرط نیست، حضور دل شرط است، خدا دل را مي‌خواهد. بهترین لحظات ماه مبارک رمضان همین لحظات اسحار است. اصلاً در همة سال خود سحر از لحظاتی است که انسان خیلی می‌تواند به خدا نزدیک شود و بهترین زمان است.
لااقل یک تنبهی به ما عنایت کن، این‌قدر که این کوری ما شفا پیدا کند و دیدة احول و دوبین ما اصلاح شود. این خیلی دعای سنگینی است ولی برای خدا خیلی کوچک است...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر